Jak już pisałam nie raz i nie dwa, mam obsesję na punkcie łączenia przędz. Uwielbiam obserwować, jak układają się poszczególne kolory i jakie struktury tworzą, nazywam to efektem "kontrolowanego przypadku". Oto czapy w większości robione tą techniką:

Wbrew pozorom sprawa jest prosta, nawet dla tych, którzy nie mają wyćwiczonej w rysowaniu ręki.

Potrzebujemy:

Rozkładamy t-shirt na równej powierzchni.

W środek pod warstwę na której będziemy malować, wkładamy tekturę najlepiej w formacie A4.

Wyrównujemy materiał i w miejscu, gdzie chcemy namalować „coś” układamy kalkę, tak by odrysowany element odbił się na dzianinie.

Na kalce kładziemy nasz rysunek i odrysowujemy kontury długopisem

Rozrabiamy farbę i najpierw cienkim pędzelkiem zamalowujemy cienkie linie i małe przestrzenie.

By było łatwiej i za dużo farby nie zbierało się na pędzlu, co jakiś czas moczymy go i wycieramy.

Gdy wszystkie trudne momenty mamy zamalowane, większe powierzchnie zamalowujemy grubszym pędzlem.

Ponieważ farby do tkanin to farby wodne, do malowania używam pędzli do akwareli.

Malunek jest bardzo trwały, gdyż utrwalamy go w wysokiej temperaturze, przeprasowując żelazkiem przez ściereczkę. Ważne by żelazko nie miało załączonej pary.

Powodzenia :)

Tak już się utarło, że Fifka sypia w naszym łóżku – w nocy. W dzień śpi na swoim legowisku, czyli posiada łóżeczko do wypoczynku dziennego – co za rozpusta. Oczywiste jest, że pies swoje miejsce posiadać musi, więc urządza je po swojemu, kopiąc w nim, gryząc, ciumkając i przeżuwając.

Wyrko Fifki, kupione za całkiem sporą kasę, już po dwóch tygodniach nabyło pierwszą łatę.

Z upływem czasu przybywało naszywek, a cerowanie zaczęło przypominać pracę syzyfową.

Pierwotnie eleganckie, w szarą tkaninę tenis łoże, nabyło czarnych, aksamitnych wykończeń. 

Potem metamorfoza, pokryła je różowym pluszem. Doszła poduszeczka w indyjski wzór, również w odcieniach różu. Zapas materiału oraz jego struktura utrzymały róż przy życiu przez niemal rok. Można było naszywać łaty, a one same przez włos aksamitny, stawały się niewidoczne.

Obecnie Fifi ma ponad półtora roku, zapał do gryzienia nieco jej zelżał, róż po przeprowadzce do błękitnego przedpokoju,nie bardzo pasuje. Nadszedł właściwy czas i obie dojrzałyśmy do kolejnej metamorfozy.

Zaznaczam, że Fifka towarzyszyła mi wiernie podczas trwania prac. Nie mogła się doczekać, kiedy oddam jej posłanie. Obserwowała, czy nie robię łóżeczku jakiejś krzywdy, albo czy sobie go nie za bardzo przywłaszczam, bo były momenty, w których musiałam w nim siedzieć by je ładnie obszyć.

Do zmiany obszywania użyłam chropowatej dzianiny, która jest miła w dotyku, przypomina frotę i pomimo jasnego koloru, jej melanżowy charakter powinien utrzymać na dłużej pozór czystości.

Na koniec, by całość nie była zbyt ponura, poduszkę obszyłam, udzierganą na drutach wstawką z moheru, a potem jeszcze zaszalałam z kocykiem. W końcu buldożki to zmarzlaki, prócz tego jak wszystkie psy lubią kopać oraz ścielić legowiska przed ułożeniem się do snu. Do tej roli kocyk nada się idealnie.

A jeszcze zapomniałam o nowym brzuszku słonika, któremu Fifi regularnie robi operacje i wyciąga wnętrzności. On też dostał nową łatę – więc mamy pełen komplet :D

Łatwo jest kupić nowe, a stare wyrzucić – jednak o wiele większą radość sprawia tworzenie i przerabianie. Warto znaleźć czas na tego typu prace domowe, one pomagają w ćwiczeniu koncentracji, wyciszają, stanowią pewien rodzaj medytacji. Namacalne efekty dają satysfakcję. Rzecz która nie trafi na wysypisko, to kolejna kropla, która ratuje nasz świat, a oszczędzone pieniądze możesz w inny, dowolny sposób spożytkować :)

   Pisałam w jednym z postów o mojej nowo odkrytej collage'owej fascynacji. Moja współpraca z Feel Joy się rozwija, a projekty przechodzą eskalację serrealistyczno-psychodelicznych klimatów. Dawno praca nie sprawiała mi takiej frajdy, zarówno na etapie tworzenia jak i obserwacji tego jak efekt końcowy trafia do odbiorców. Poniżej przedstawiam Wam drugą kolekcję. Obecnie zakończyliśmy collage do trzeciej... 

P.S. zdjęcia eventów pochodzą z FanPage Feel Joy  a produkty kupicie na stronie www.feeljoy.pl 

Odkąd Babcia wtajemniczyła mnie w istotę hymnu Łodzi (Prząśniczka dla niezorientowanych), a miałam wtedy lat 3, marzyłam o kołowrotku.

Po latach moje marzenie się ziściło - na chwilę - ponieważ przywróciłam do życia stary kołowrotek, znaleziony kiedyś na przypadkowym strychu. Babcia nauczyła mnie jak się nim posługiwać. Wkrótce potem tenże przyrząd, realizując swoją ostatnią misję rozleciał się... i znów powróciłam do marzeń, które w międzyczasie zostały udoskonalone przez wizytę w odwiedzonej hodowli alpak. W Alpakarni, Pani Marta zaimponowała mi pokazując i opowiadając o swoich przędzalniczych umiejętnościach.

Teraz marzę już o konkretnym dwupedałowym modelu: Symfonia

Oczywiście marzę też o własnej hodowli królików angora i szynszyli, które będą przyzwyczajone do pieszczot, wyczesywania i strzyżenia, tak by sprawiało im to wyłącznie przyjemność. Kilka własnych alpak i owiec też by się przydało....

A że nie mam jeszcze własnego gospodarstwa i Symfonia też musi poczekać na odpowiednie powiększenie budżetu, znalazłam inny ciekawy sposób na produkcję przędz.

Na pomysł ten wpadłam dawno temu, gdy nie mając pod ręką przędzy, przedziergiwałam co tylko się dało. Tak wykorzystałam stare nici do szycia. Łącząc je uzyskałam cudowne zjawisko przejść tonalnych.

Dzianina, powstała z tego typu przędzy jest lejąca, przewiewna i daje niesamowite możliwości. Świetnie wygląda sama albo z dodatkiem przędzy puchatej typu moher, zwłaszcza w kolorze kontrastowym.

Przyjazna jest też w praniu. Jeśli nie zwiera dodatku wełny, można z powodzeniem prać ją w pralce.

A oto kilka przykładów moich prac z użyciem tej przędzy:

Kontrolowany przypadek cz.1

Kontrolowany przypadek cz.2

Jasne srebro

Ostatnimi czasy dostałam spory zapas nici, szczególnie końcówek od zamykającej się szwalni. Ustawiłam wszystkie szpulki w tonacji od białej poprzez żółcienie, idąc dalej widmem tęczy doszłam do szarości i czerni. Zwijając łącznie 8 nitek, gdy kończyła się szpulka, dowiązując według kolejności kolejne kolory, uzyskałam niesamowite przędze, w przepięknych kolorach. Pamiętam moją ekscytację podczas zwijania motków, nie mogłam zasnąć wyobrażając sobie jak piękne rzeczy z nich powstaną. Teraz dzieje się z nich kolekcja, która zostanie zaprezentowana Wam jesienią.

Polecam tę formę twórczości, życzę Wam udanej zabawy, to niezły sposób na recykling przeterminowanych nici ;)